Aardwetenschapper Alexandra Mitchell richtte zich met haar onderzoek op het verbeteren van de gevoeligheid van gravitatiegolfdetectoren, door de bandbreedte te verlagen waarmee we deze golven kunnen detecteren.
Gravitatiegolven zijn rimpelingen in de ruimtetijd die worden voorspeld door Einsteins algemene relativiteitstheorie. Deze zijn al gedetecteerd door de botsing van compacte objecten zoals neutronensterren en zwarte gaten. Door middel van multi-messengerastronomie, waarbij een gebeurtenis wordt waargenomen met behulp van meerdere signalen, kan er een schat aan informatie verzamelen, zoals aangetoond door de detectie van GW170817.
De frequentie van de gravitatiegolf neemt toe naarmate een neutronensterfusie vordert. Een lagere gevoeligheidsbandbreedte zou betekenen dat ze eerder kunnen worden waargenomen, wat de kans op multi-messengergebeurtenissen vergroot. Binaire systemen met een hogere massa en hogere roodverschuiving (verder weg) zenden gravitatiegolven met een lagere frequentie uit. Observaties van deze dubbelsterren kunnen ons helpen het vroege heelal te onderzoeken en wetenschappelijke vragen te beantwoorden, zoals de vorming en evolutie van superzware zwarte gaten.
De detectie van zwaartekrachtgolven heeft, net als de uitvinding van telescopen, een revolutie teweeggebracht in ons vermogen om het heelal te verkennen door een nieuw observatievenster te openen. De verbeterde detectie van zwaartekrachtgolven stelt ons in staat om het heelal verder te verkennen en te begrijpen. Zwarte gaten en neutronensterren zijn zulke raadselachtige fenomenen en astronomen en niet-wetenschappers willen ze graag beter begrijpen.
