Diversiteit van perspectieven: de kern van inclusief onderwijs
Waarom onderzoek je inclusie in het medisch onderwijs?
Als ik in Nederland vertelde dat ik had gedoceerd in India, werd mijn ervaring vaak gemarginaliseerd. Ik kreeg reacties als "Oh, maar dat was in India toch …?". Er werd letterlijk gezegd dat dit niet waardevol was in de Nederlandse context. Terwijl in dit multiculturele land mensen leven van diverse achtergronden, zoals bv. Turkse, Marokkaanse en Surinaamse. De ervaringen van deze studenten verschillen aanzienlijk van die van de Nederlandse studenten. Het viel me op dat studenten met een niet-Nederlandse achtergrond soms ook te maken krijgen met stereotyperingen.
Ik dacht bij mezelf: ‘Waarom denken mensen zo?’. Dit is de reden waarom ik me ben gaan verdiepen in inclusie.
Welke resultaten zijn hieruit gekomen?
Als studenten zich buitengesloten voelden, had dit een negatieve invloed op hun motivatie. Dit geldt ook voor eerstegeneratiestudenten. Deze studenten weten over het algemeen wel hoe ze veerkrachtig verder kunnen gaan, maar deze drang om voortdurend te moeten presteren, onophoudelijk door te gaan, meer te bereiken en zichzelf te blijven bewijzen, is evenmin gezond.
Wat is uw perspectief op de huidige medische curricula in relatie tot inclusie en diversiteit?
Er is te weinig aandacht voor de medische geschiedenis van kolonisatie in medische curricula. Diversiteit bij artsen én in de patiëntenpopulatie is belangrijk: laat zien dat jouw opleiding niet alleen door witte mensen wordt vertegenwoordigd, maar ook door mensen van verschillende culturen en achtergronden. Zij fungeren als waardevolle rolmodellen, vooral in een omgeving met zo'n diverse studentenpopulatie. Studenten vragen zich namelijk af: 'Ik ben hier wel, maar hoor ik hier echt bij? Ik zie niemand zoals ik.' En dan, opeens, zien ze iemand zoals zij, en dan denken ze: 'Oh wauw, dit kan ik ook.'
Actief verandering realiseren
Hoe kunnen docenten actief meebouwen aan het creëren van een bewuste en inclusieve onderwijsruimte?
Bewustwording van diverse perspectieven is één van de essentiële zaken waarvan ik denk dat we in alle curricula heel goed moeten opzetten. In een collegezaal of lesomgeving kunnen we actief streven naar het benadrukken van diverse perspectieven, bv. door in een brainstormsessie een extra inspanning te maken om de diverse perspectieven naar voren te brengen.
Een van de mogelijkheden is het gebruik van het VU Mixed Classroom Model. Het VU Mixed Classroom Model biedt een uitstekende mogelijkheid om mensen aan te moedigen verschillende perspectieven te delen en openlijk hun ideeën te uiten. Dit is een benadering die de hele onderwijsgemeenschap kan omarmen.
Ook reflectieoefeningen waarbij je vragen stelt, zoals 'Welke privileges heb ik en welke niet?' en het bewustzijn van jouw positie in de groep tegenover anderen, zijn waardevol. Als je eenmaal die bewustwording hebt, kun je beter begrijpen hoe anderen de situatie ervaren en kun je elkaar beter ondersteunen.
Maar: Mensen vinden het heel oncomfortabel. Echter, om verandering te realiseren in inclusie binnen het onderwijs, moeten we bereid zijn om het oncomfortabele te omarmen. Het is juist dit ongemak dat ons aanzet tot actie, tot beweging in de richting van een meer inclusieve toekomst.
